အေဖ
၄ႏွစ္သားတုန္းက ငါ့ေဖေဖၾကီး ဘာမဆိုလုပ္တတ္တယ္။
၅ႏွစ္.......ငါ့ေဖေဖၾကီး မသိတာ ဘာမွ မရွိဘူး။
၆ႏွစ္.......ငါ့အေဖက မင္းအေဖထက္ တတ္တယ္ကြ။
၈ႏွစ္.......တို႕အေဖက အကုန္လံုးေတာ့လည္း အတိအက် မသိဘူး။
၁၀ႏွစ္......အင္း အဲဒါေတာ့ အေဖလည္း ဘယ္သိပါ့မလဲ၊ သူက အသက္သိပ္ၾကီးျပီိဆိုေတာ့ ကေလးတုန္းက အေၾကာင္းေတြ မမွတ္မိနိုင္ေတာ့ဘူး။
၁၄ႏွစ္......အေဖေတာ့ ထည့္ေျပာမေနနဲ႕ ၊သူက ေရွး ရိုးသမားၾကီး။
၂၁ႏွစ္.....အဘ္ိုးၾကီးလား.....ထားပါ။ ေအာက္ေနျပီ။ လံုး၀ေအာက္ေနျပီ။
၂၅ႏွစ္.....အေဖလည္း နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ သိတယ္။ မသိလို႕လည္း မျဖစ္ဘူးေလ၊ လူၾကီးပဲဟာ။
၃၀ ႏွစ္....အေဖကို နည္းနည္းပါးပါး ေမးျမန္းၾကည့္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူက အေတြ႕အၾကံဳအမ်ားၾကီးရွိတယ္။
၃၅ႏွစ္.....အေဖနဲ႕ တိုင္ပင္ျပီးမွ ပဲ ဒီကိစၥအတြက္ ငါတစ္ခုခုလုပ္နိုင္မယ္။
၄၀....အေဖသာဆိုရင္ ဒီကိစၥ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲမသိဘူး၊ အေဖက အေတြ႕အၾကံဳစံုတယ္။ အေျမာ္အျမင္လညး္ရွိတယ္။
၅၀.....ဒီကိစၥ
အခုေနသာ အေဖနဲ႕ တိုင္ပင္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးရေပးရ ငါေပးပါတယ္။
အေဖ့အရည္အခ်င္းေတြ သူရွိတုန္းက ေကာင္းေကာင္းသတိ မထားခဲ့မိတာ
သိပ္ႏွေျမာစရာေကာင္းတယ္။ တကယ္ဆို ငါ့အေဖဆီက အမ်ားၾကီး ရလိုက္ဖို႕ေကာင္းတယ္။
ေဖျမင္(့
ႏွလံုးသားအာဟာရ)စာအုပ္ေလးမွ ဘာသာျပန္ ရသ စာေလးျဖစ္ပါတယ္။အေဖ ဆိုတဲ့
စာေလးကိုဖတ္လိုက္ရေတာ့ မၾကာေသးခင္က ကြယ္လြန္သြားေသာ အဘိုးျဖစ္သူအား
သတိရသြားပါတယ္။ ဒီစာထဲကလိုပဲ အဘိုးရွိတုန္း ...သူ႕ရွိက ပညာေတြ အမ်ားႀကီး
ရလိုက္ေအာင္ ႀကဳီးစားသင့္တယ္လို႕ ေနာင္တ ရမိတယ္။
0 comments:
Post a Comment